Is (af en toe) thuiswerken toch iets voor mij?

Ik had eigenlijk altijd het idee dat thuiswerken niets voor mij was. Ik houd werk en privé altijd strikt gescheiden en was erg bang dat die scheiding zou verdwijnen en ik daar last van zou hebben. Nu heb ik twee keer een dag thuis gewerkt, en ik moet het toegeven: het is me uitstekend bevallen.

De eerste thuiswerkdag was nog wat onwennig. Ik was vrij veel tijd kwijt aan het installeren en leren gebruiken van Citrix en het voelde een beetje als "spijbelen". De tweede thuiswerkdag was vanaf het begin al heel anders: alles was al geïnstalleerd en ik kon zo beginnen. Ik zat om 8.30 achter mijn laptop en had mijn eerste mailtje al om 8.41 verstuurd. Mijn werkdag was ongemerkt al begonnen voor ik er erg in had!

Het idee om een dag thuis te werken was dinsdagmiddag bij me opgekomen. Ik had twee grote klussen liggen waar ik nogal tegenaan zat te hikken en ik merkte maandag en dinsdag dat ik "op kantoor" heel gemakkelijk andere (op zich ook best nuttige) dingen kon vinden om mijn tijd mee te vullen. Typisch uitstelgedrag, dus. Dinsdagmiddag waren vrijwel al mijn collega's naar een themabijeenkomst, dus ik had heel geconcentreerd door kunnen werken, maar op de één of andere manier schoot ik niet op. Toen bedacht ik dat een dag thuiswerken misschien een oplossing zou kunnen zijn. En dat heeft nog gewerkt ook!

Ik heb nu eindelijk de Excel-lijst met databases die ik gekregen had, vergeleken met de databases die op onze website aangeboden worden en een volledig overzicht gemaakt. Bovendien heb ik een paar formulieren voor de nieuwe website uitgewerkt om in Typo3 uitgevoerd te worden. Allebei nogal droge kost, maar het moest wel een keer gebeuren! En thuis bleek ik eindelijk in staat om er achter elkaar aan door te werken. De databases hebben me alles bij elkaar de hele dag gekost en omdat ik toen de smaak te pakken had, heb ik 's avonds de formulieren nog afgemaakt.

Ik probeer er nu achter te komen waar het verschil in zit. Het gaat niet zozeer om het "ongestoord" werken, want dinsdagmiddag was er niemand om me te storen en op woensdag heb ik tussendoor juist een paar keer per mail en Messenger contact gehad met collega's, en dat was geen enkel probleem. Het was zelfs leuk om tussendoor even iemand te "spreken". Het verschil zit hem volgens mij in mij zelf.

Maandag en (vooral) dinsdag was ik me er eigenlijk wel van bewust dat ik een paar klussen aan het uitstellen was, met als gevolg dat ik me ging ergeren, eerst aan mezelf en vervolgens aan mijn hele omgeving. Ergernis komt de productiviteit niet ten goede... Hoe het komt, weet ik niet, maar op woensdag lukte het me wel om bij de klus te blijven waar ik mee bezig was. Misschien ligt het eraan, dat je op kantoor hoe dan ook aan het werk bent, wat je ook doet, terwijl je thuis alleen aan het werk bent, als je daadwerkelijk werkt. Anders ben je gewoon thuis. Daardoor heb ik thuis niet alleen de neiging om langer door te werken, maar vooral ook om de werkuren intensiever te gebruiken. Geen idee of dit nu aan mij ligt of iets is wat anderen ook merken.

En de scheiding tussen werk en privé? Ik had gisteren aan het eind van de middag een erg voldaan gevoel over mijn werk en ben toen overgeschakeld naar privé om te gaan koken en eten. Maar mijn laptop stond nog aan en was in de buurt, en 's avonds ben ik toch nog "even" (bleek uiteindelijk 2 1/2 uur) aan de formulieren gaan werken. Dat voelde absoluut niet als een probleem, omdat het helemaal vrijwillig was: ik had er gewoon zin in. Het is met thuiswerken lastiger om op te houden met werken, omdat je niet de scheiding hebt van de reis naar huis (hoe kort ook...). Aan de andere kant: als je alleen "op kantoor" werkt, kun je ook weleens een hele avond zitten piekeren over iets wat nog gedaan moet worden. Dat is ook een manier om werk mee naar huis te nemen! Dan is het een stuk productiever om de klus maar gewoon aan te pakken en af te maken. Niet alleen slaap je daar beter van, maar bovendien hoef je het dan de volgende dag niet meer te doen! Ik denk alleen wel, dat het dan goed is om op een ander moment overdag eens wat tijd voor jezelf te nemen, om de balans in evenwicht te houden.

#16: Facebook

Hmm, vanavond bezig geweest met Facebook. Ik krijg echt heel sterk het gevoel dat dit niet voor mij bedoeld is. Je wordt erg in een keurslijf gedwongen, met eindeloze lijstjes met vragen waar je wel of niet iets invult en waarbij je dan ook weer aan moet geven wie het wel of niet mag zien. Na een tijdje wordt dat echt vervelend en ook nogal saai. Het lijkt ook heel erg gericht op scholieren/studenten. Bij netwerken moet je bijvoorbeeld aangeven bij welke "school" je hoort. Kleine kinderen doen dat soms ook: die vragen niet waar je werkt, maar waar je op school zit. Van kleine kinderen vind ik dat wel schattig...

Ik heb voorlopig nog geen "vrienden" (geldt alleen voor Facebook, gelukkig). Ik heb drie verzoeken verzonden, dus misschien word ik veel positiever als die geaccepteerd worden! Ik zag weinig bekenden op Facebook. Bij LinkedIn kwam ik vrijwel vanaf het begin bekenden tegen: collega's, oud-collega's van TU Delft Library, oud-collega's van mijn vorige baan, medestudenten uit Leiden en nog wat anderen. Hier kon ik met moeite drie bekenden vinden. Ik ga er nog wel een keer mee verder en misschien ga ik het leuke of nuttige er dan van inzien, maar voorlopig ben ik niet enthousiast.

Wie er niet is, werkt niet?

Ik denk dat er veel goeds in Het Nieuwe Werken zit: het gaat erom, dat je je werk goed doet, en niet waar of wanneer je dat doet. Dat klinkt (en is) heel logisch, maar in de praktijk zitten er nog wel wat haken en ogen aan. We zijn nu ongeveer een maand aan het experimenteren en ik begin nu eigenlijk pas een beetje te beseffen hoeveel het zal veranderen. De basishouding was altijd, dat iedereen min of meer iedere hele (werk)dag aanwezig was, en dat is nu niet meer het geval. Als mensen niet aanwezig waren, hadden ze vrij of waren ze ziek en kon je ze dus niet lastig vallen. Nu kunnen mensen heel goed afwezig zijn, maar toch aan het werk. Je moet het dan niet zien als "lastig vallen" als je ze belt, mailt of per msn oproept, maar als een manier om efficient te werken. Dat is nog even wennen!

Ik denk nog steeds, en hoor dat ook andere mensen zeggen: "Ik vraag het morgen wel even", als iemand er niet is. Dat is op zich nog niet zo erg, maar het wordt iets lastiger als mensen bij afwezigheid van één collega andere collega's op de afdeling gaan vragen of zij misschien kunnen helpen, alsof de afwezige collega niet aan het werk is en dus vervangen moet worden. Voor een keertje niet erg, maar het lijkt me niet de bedoeling...

Ik zag dat de Bibliotheekspecialisten al iets op het Binnenweb gezet hadden over onze pilot, maar het lijkt me een goed idee om de rest van de organisatie (en dan vooral de teams waar we veel mee te maken hebben) beter te informeren over onze pilot en over onze bereikbaarheid als we niet op onze "eigen plek" zitten.

Het Nieuwe Werken

Ik was eens wat willekeurig aan het ronddwalen op het internet en kwam een website tegen over het Nieuwe Werken. Eerst kwam ik bij deze column van Robin van Koppen aan, waarin een uitleg van het nieuwe werken gegeven wordt die mij erg aanspreekt:

"Het nieuwe werken is wat mij betreft kortweg te omschrijven als medewerkers in staat stellen zelf te bepalen hoe, waar, wanneer en met wie ze werken."

Daarna geeft hij in het kort aan wat de voordelen van het Nieuwe Werken zijn, maar ook wat de moeilijkheden kunnen zijn. Het wekt vertrouwen als iemand positief is, maar niet kritiekloos. Ik heb liever dat iemand ziet wat de problemen kunnen zijn en aangeeft wat daaraan gedaan zou kunnen worden dan dat iemand mij probeert wijs te maken dat er absoluut geen problemen kunnen zijn en dat Iedereen Altijd Dolgelukkig wordt van een nieuw idee. Misschien een karakterfout, maar als mensen zo absoluut zijn in hun beweringen, maakt dat mij erg ongerust.

Na de column ben ik nog eens verder gaan kijken op de rest van de website Werken 2.0: alles over Het Nieuwe Werken en zag o.a. dat het binnenkort (van 8 t/m 14 november) de Week van Het Nieuwe Werken is. Het lijkt me leuk om daar met onze pilot-groep iets mee te doen (hoewel ik eerlijk moet toegeven dat ik niet weet wat... "Gewoon" experimenteren doen we al, dus het zou iets extra's moeten zijn. Nog maar eens even over nadenken!

Het is heel goed mogelijk dat de website die ik vandaag gevonden heb, allang door collega's gevonden was en aan iedereen doorgegeven. Het lastige is, dat er nooit genoeg tijd lijkt te zijn om "gewoon maar wat te zitten lezen". Dit weekend was het voor het eerst in weken eindelijk weer eens heerlijk rustig en had ik dus tijd om wat rond te kijken. Op dit soort momenten denk ik altijd: "Dat zou ik toch vaker moeten doen!"

#16: wie kent wie op LinkedIn?

Ik heb nu 29 connections: voornamelijk collega's met een paar oud-collega's erbij voor de afwisseling. Ik zag net dat ik via die 29 "1st connections" het indrukwekkende aantal van 1476 "2nd connections" heb. Dat maakt nieuwsgierig, dus ik ben eens gaan kijken wie dat zijn. Ik bevind me meteen in hoog gezelschap, want bovenaan de lijst staat Barack Obama... Leuk hoor, maar ik denk dat ik maar beter niet teveel kan verwachten van deze "connection".

Ik kon (met mijn Basic account) slechts 100 mensen bekijken, maar wat me vooral opviel is, dat ik er niemand van ken! Nou ja, Barack Obama "ken" ik, en ik herkende ook de naam van de dochter van een collega, maar de meeste namen zeggen me echt helemaal niets. Dat is toch vreemd? Kennelijk staan de mensen die ik ken allemaal bij de volgende 1376 (verklaring 1, heel goed mogelijk) of is mijn kennissenkring niet vertegenwoordigd op LinkedIn (verklaring 2, ook heel goed mogelijk). Ik krijg er een vreemd onzichtbaar gevoel van...

Aan de andere kant: mijn profiel is volgens LinkedIn in de afgelopen dagen o.a. bekeken door "Someone in the Leadership function at Delft University of Technology", dus dan ben ik weer terug in hoog gezelschap (niet echt Barack Obama, maar toch...). Ik weet niet wie van de 89 personen in de lijst mijn profiel bekeken heeft, maar voel me toch weer wat zichtbaarder!

Ik Werk (of doe in ieder geval mijn best...)

Vorige week zijn we met z'n allen bezig geweest met MSN (Windows Messenger). Na wat opstartproblemen ging dat heel aardig. Alle contactgegevens van de afdeling verzameld, iedereen als Connection toegevoegd, helemaal klaar om het in de praktijk te gaan uitproberen.

Deze week is alles weer anders: nu moet het Skype worden, want MSN blijkt Enorme Problemen met zich mee te brengen. Ik kan daar weinig over zeggen, want heb geen tijd gehad om problemen te ervaren. Ik word wel een beetje moedeloos van het heen en weer springen van toepassing naar toepassing zonder echt ervaring op te kunnen doen. De voorlopers lopen mij op het moment iets te hard en geven mij vooral het gevoel dat ik chronisch achterloop. Ik doe mijn best om het allemaal bij te houden, maar kunnen we af en toe even de tijd nemen om iets echt te gebruiken voor het weer overboord gegooid wordt?

#17: Twitter

Ik ben weer druk bezig (of juist niet?) en heb nu ook een Twitter-account aangemaakt. Als ik ermee bezig ben, ben ik helemaal enthousiast, maar ik weet nog niet hoe lang dat enthousiasme zal duren. Soms word ik wel een beetje zeeziek van de vele accounts met wachtwoorden (waar ik gelukkig wel een oplossing voor verzonnen heb) en van de vele plekken waar ik stukjes moet (mag?) schrijven en informatie over mezelf kan (moet?) achterlaten. Voorlopig heb ik het goede voornemen om alles uit te proberen. Het is heel goed mogelijk dat ik na een tijdje de dingen die ik niet gebruik laat vallen, want ik heb het gevoel dat ik anders nergens anders meer tijd voor heb. Hoewel dat misschien wel weer beter wordt als ik overal wat meer aan gewend ben.

Voordeel van dit weblog boven Twitter: geen limiet aan de lengte. Is waarschijnlijk voor de lezer ook meteen het grootste nadeel...

#16: LinkedIn

Het is eindelijk zover: ik ben begonnen met een Sociaal Netwerk!

Om het niet meteen te eng (= persoonlijk) te maken, heb ik een account bij LinkedIn aangemaakt. Mijn huidige functie staat erin, hoewel het nu net is of ik vanaf 1999 informatiespecialist ben, terwijl ik wel vanaf 1999 bij TU Delft Library werk, maar pas vanaf 2007 informatiespecialist ben. Ik heb bij de opmerkingen gezet dat ik van 1999 tot 2005 bij Delft University Press gewerkt heb, en van 2005 tot nu bij de afdeling Library Products & Services (hoewel die naam pas vanaf 2010 bestaat), want anders blijf je toch aan de gang? Het zou al handiger zijn als je snel per werkgever verschillende functies kunt invullen.

Mijn oude werkgever en baan invullen werkte niet: ik krijg steeds de melding dat ik ontbrekende informatie in moet vullen, terwijl ik echt alles ingevuld heb. Nou ja, dat probeer ik later nog wel een keer.
Sinds ik mijn account aangemaakt heb (ongeveer twee uur geleden), heb ik al een stuk of tien mailtjes gekregen van Connections: voornamelijk collega's, maar ook een oud-studiegenoot die meteen enthousiast terugmailde als reactie op mijn uitnodiging. Toch wel erg leuk...

#15: Windows Messenger (vervolg)

Na mijn frustratie van de eerste poging(en) ben ik er uiteindelijk toch in geslaagd om Windows Messenger aan de praat te krijgen. Ik heb het thuis ook nog geïnstalleerd, dus ik kan het nu op twee (werk)plekken gebruiken.

Mijn eerste indruk: het is leuk, kan zelfs héél leuk zijn, maar leidt daardoor wel af... Het is verleidelijk om steeds even iets terug te typen als iemand iets aan je vraagt, en dat kan ervoor zorgen dat je niet erg geconcentreerd doorwerkt. Ik kan me voorstellen dat het wel een prettige manier is om contact met collega's te houden als je thuis werkt. Voor informele gesprekjes, maar ook voor korte vragen over werk. Je ziet wie er beschikbaar is, dus je weet wie je iets kunt vragen. En als je echt niet afgeleid wilt worden, is het je eigen verantwoordelijkheid om Windows Messenger uit te zetten!